Jaarvergadering 25 januari 2024 om 20.00 uur in de Balloohoeve.
Vandaag nam J W Beugels na 20 jaar als voorzitter afscheid,
Na vele jaren inzet bedankte Roelof Altena namens de vereniging Jan Willen voor zijn voorzitterschap.
Harry Fokkema werd gekozen als voorzitter, Klaas Tel als bestuurslid. En Cees Bosker Bestuurslid als adjunct commissaris
Ledenvergadering 31 maart 2023 om 20.00 uur in de Balloohoeve.
Afgelopen jaarvergadering zijn er weer wat speldjes uitgereikt.
Roelof Altena reikte een speldje uit aan de voorzitter Jan Willem Beugels voor zijn 40 jarige lidmaatschap.
En Jan-Willem Beugels reikte een speldje uit aan Roelof Altena voor zijn 25 jarige lidmaatschap.
Ook heeft de Bosfluiters er twee Surveillanten bij en wel Klaas Tel en Harry Fokkema.
Deze kregen deze avond het Certificaat uitgereikt NBvV-SURVEILLANT.
Klaas Tel. Harry Fokkema
Heren namens alle leden gefeliciteerd.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De vergadering / Feestavond op 16 december gaat i.v.m.
corona regels niet door.
Vergadering donderdag 7 oktober
Na lange tijd konden we weer een ledenvergadering houden.
Na het sluiten van het Stationskoffiehuis zijn wij op zoek gegaan naar een nieuwe locatie.
En de nieuwe locatie is geworden de Balloohoeve. Daar kunnen we vergaderen en ook kunnen we daar de vogel TT houden.
De eerste avond viel de opkomst tegen maar we moeten ook eerst weer een beetje wennen aan dat het weer kan.
Dit is de kleine zaal waar we kunnen vergaderen.
========================================================
Natuurwandeling “De Bosfluiters” 27 april 2014.
Onze jaarlijkse natuurwandeling bracht ons dit jaar naar het natuurgebied De Heest.
Het startpunt was het Stationskoffiehuis. Om klokslag acht vertrokken we naar de parkeerplaats aan de Gasterenseweg, alwaar Bleeker al op ons stond te wachten. In totaal waren we met 9 deelnemers.
Arie Huisman en Harm van der Veen hadden een route voor gewandeld.
Het natuurgebied De Heest is een heel nat gebied waar het Gasterensediepje doorheen kronkelt. Om niet allemaal met natte voeten thuis te komen hadden Arie en Harm de route zodanig gekozen dat de voeten droog bleven. Het was een droge , bewolkte en wat mistige morgen.
Opvallend hoe stil het daar is op zo’n zondagmorgen. Alleen het geluid van zingende en sjilpende vogels was het eerste uur wat je hoorde. Later kwamen daar meer menselijke geluiden van ATB-ers, trimmers en wandelaars met honden bij.
Arie hield een mythisch verhaal over een prachtig in bloeistaande meidoorn. Verder stonden we stil bij Koekoeksbloem met spuug, Look zonder look, een plant die ruikt naar knoflook maar geen uiachtige is, Hondsdraf, Kruipend Zenegroen, Holpijp en Lelietje der Dalen.
Natuurlijk kwamen we nog veel meer bekende en onbekende planten tegen.
Opvallend in dit gebied zijn de vele vogels die hier in dit gebied voorkomen. Direct werden we s’morgens al verwelkomt door het roepen van de Koekoek. Regelmatig konden we het snorren van de Watersnip horen. Verder hoorden en zagen we veel Piepers, Tjiftjaf, Graspieper, Rietgors, Veldleeuwerik, Grauwe Gans. Ook werden we verrast op het roffelen van de Bonte Specht. We zagen een net nieuw uitgehakt nest hol van deze vogel.
Om kwart voor elf uur waren we terug bij het Stationskoffiehuis voor de koffie met appelgebak. We kunnen terug zien op een mooie wandeling.
Natuurwandeling op zondag, 28 april 2013.
Het startpunt was dit jaar weer bij Roel Bleeker in Nieuw Annerveen . We waren met 11 personen.
We hadden ons daar om 8.00 uur verzameld. Vrouw Bleeker had de koffie met krentenbrood al klaar staan. Het was een prachtige zonnige morgen.
Een mooi opkomende zon begeleide ons op onze wandeling.
Bij Roel achter het huis zagen we direct al een Grauwe Gans op het nest zitten met direct daarnaast een nest met eieren van een meerkoet. Langs de Hunze liepen we Zuidwaarts. Veel landerijen zijn hier weer omgevormd tot natuurgebieden. Vooral de door de aangelegde broekbosschages is er veel schuilgelegenheid voor het wild.
Roel zelf geboren in dit gebied kan heel veel vertellen over het ontstaan van het huidige landschap en het verleden hiervan. Veel wild, hazen, reeën en eenden kruisten ons pad.
Ook brachten we een bezoek aan de gerestaureerde boerderij Egberts Lent aan de Hunzeweg.
Deze boerderij van het Drentse Landschap is in 2011 geheel gerestaureerd opgeleverd (1,3 miljoen – Europese POP gelden).
Het voorhuis wordt weer bewoond, tevens is er een appartement voor B & B. Verder een educatief centrum met voorlichting over het bever project. Het bewoners echtpaar, fam. Bontekoe, dat de boerderij huurt is voornemens cursussen, workshops en een praktijk te runnen in de grote ruimte. Tijdens de opening zijn er optredens geweest van jeugd theatergroep, Hunzekoor en plaatselijke kunstenaars. Deze zullen ook in de toekomst mogelijk gebruik maken van deze ruimtes.
De naamgeving van Engberts Lent komt van: inde middeleeuwen vond vanuit het Hunzegebied turfwinning plaats naar Groningen. Het transport geschiede via de Hunze. Op verschillende plaatsen werden met veldkeien versterkte loskaden aangelegd, ook vlak achter de boerderij van Bleeker, zagen we hier de restanten nog van.
Deze losplaatsen werden lenten genoemd. Vlak bij de boerderij van Egberts is een dergelijk lent bewaard gebleven. Vandaar dat de boerderij na de restauratie de naam Egberts Lent heeft gekregen.
Uitgangspunt bij de verbouwing was zoveel mogelijk van de oude en waardevolle elementen te behouden. Binnen verkeerde de boerderij in een heel slechte staat en alleen een ingrijpende renovatie kon het voorhuis omtoveren tot een woning die aan de eisen van de tijd voldoet. Veel aandacht kreeg het voorhuis met oude en waardevolle elementen.
De deel werd opzettelijk leeg gehouden om de echt indrukwekkende ruimte van de boerderij zij werk te laten doen.
Tijdens de wandeling zagen we ook verschillende vogels: eenden, koolmezen, graspiepers, veldleeuweriken, geelgorzen, grauwe klauwier, tjiftjaf, fluiter e.d. Met name het groepje klauwieren was een opvallende verschijning. Prachtig op kleur en dichtbij om te bewonderen.
In het waterwingebied van Breevenen (eigendom van WMD) zijn veel sporen aanwezig van de uitgezette bevers.
Twee waaghalzen staken met een vlot de gekanaliseerde Hunze over. Was dat omdat ze te lui waren om rond te lopen of om te laten zien dat ze de durf hadden op zo’n wiebelend vlot het koude water over te steken?
Na afloop hebben we nog gezellig een drankje gedronken bij de familie Bleeker.
Het was een prachtige morgen vooral onder deze weersomstandigheden, die zeker voor herhaling vatbaar is.
R.A.
Natuurwandeling “De Bosfluiters” 22 april 2012.
Dit jaar bleven we dicht bij huis. Doel van de wandeling was de omgeving van Kampsheide. Het startpunt was het Stationskoffiehuis. Om ongeveer tien over acht vertrokken we met 11 deelnemers. Arie Huisman en Harm van der Veen hadden een route voorgewandeld.
De route liep via de Balloërkuil, de oude spoorlijn, de boerderij Kampsheide(momenteel een afgebrande ruïne) naar het Poepenhemeltje, de vistrappen in het Deurzerdiepje en het ven Kampsheide via Balloo terug naar Rolde.
De Balloërkuil is een stuifzandlaagte op de grens van de marken Balloo en Rolde. De Balloërkuil werd vroeger Ballerkuul genoemd. De kuil werd in de Germaanse tijd gebruikt voor rechtspraak. De Balloërkuil was vermoedelijk ook de plaats waar vroeger de Etstoel van Drenthe bijeen kwam.
Poepenhemeltje, bij het Deurzerdiep liggen de restanten van, volgens het informatiebord van Staatsbosbeheer, een oude schans, opgeworpen door de bisschop van Münster, Bernhard von Galen (beter bekend onder zijn bijnaam “Bommen Berend”). De schans zou in de zomer van 1672 zijn gebouwd tijdens de belegering van de stad Groningen. Daarna zou de schans nog jarenlang hebben gefungeerd als schuilplaats voor rondtrekkende seizoenarbeiders
Anderen trekken deze lezing in twijfel. Daarbij wordt gewezen op het feit, dat de plek ook voorkomt op de kadastrale kaart van 1830 en daar het eindpunt vormde van een weg, die deel uitmaakte van de paden van het sterrenbos van het landgoed Vredeveld. Er zou op deze plek een tuinhuisje gestaan kunnen hebben, dat ook heel goed als onderdak voor rondtrekkend volk, de zogenaamde hannekemaaiers of kiepkerels, ook wel poepen genoemd, gediend zou kunnen hebben.
Beide verklaringen verwijzen naar het scheldwoord poep voor Duitsers, waardoor het poepenhemeltje aan zijn naam gekomen zou zijn. Het monumentje is in de jaren tachtig van de 20e eeuw door vrijwilligers van de IVN gerestaureerd.
Ven Kampsheide , dit heideterreintje met zijn vele Jeneverbessen en een prachtig ven maakt deel uit van Landgoed Kamps. In 1947 werd het heideterreintje het eerste bezit van Stichting Het Drentse Landschap.
Tijdens de wandeling werd onze aandacht gevestigd op de bijzonderheden in het terrein en de vele planten die hier groeien. Bijzonder vermeldenswaardig is de Kievitsbloem die we zagen bij het Deurzerdiepje. Dit bloempje dat prachtig in bloei stond is al vele jaren een beschermde plant en komt maar zeer sporadisch voor. Verder zagen we o.a.: witte muur, zilverklokje, koekoeksbloem, dotterbloem, Japanse Boekweit, bosviool, of winterspinazie zoals Henk Lunshof het noemt en wilgenroosje. Arie kon zelf aan de hand van een sprookje over elfen en kabouters het ontstaan van het wilgenroosje verklaren.
Als vogelliefhebbers keken we natuurlijk ook naar vogels. We zagen o.a.: putters, geelgors, verschillende soorten mezen, grauwe ganzen, Canadese ganzen en spechten.
Om elf uur waren we terug bij het Stationskoffiehuis voor de koffie. We kunnen terug zien op een mooie wandeling.
Natuurwandeling zondagmorgen 1 mei 2011.
Een morgen op stap met Roel Bleeker.
Om 7.30 uur verzamelen zich 11 man bij het stationskoffiehuis om samen met elkaar naar R Bleeker te gaan. Om 8.00 uur kwamen we aan bij de familie Bleeker in Spijkerboor. Spijkerboor ligt aan de Hunze, een beek die aan de westkant van de Hondsrug loopt. We werden ontvangen met koffie en krentenbrood met boter, heerlijk. Na de koffie gingen we op pad gelijk achteruit het veld in langs een groot veengat. Roel vertelde dat er een aantal jaren terug een paar schildpadden in het veengat waren gedumpt ter grootte van een bierviltje. Een paar jaar later zag hij ze weer, ze waren uitgegroeid tot de grootte van een stoeptegel. We zouden ze nog wel zien als we terug kwamen,dan zouden ze wel in de zon liggen. Even verder kwamen we bij een beekje, de oude Hunze waar aan de walkant nog een aantal veldkeien lagen. Roel vertelde dat hier vroeger de afgegraven turf per boot werd afgevoerd. Toen we verder liepen kwamen we bij de Hunze, daar lag een plastiek vlot midden in het water aan weerszijde verbonden met een touw waar je jezelf mee naar de andere zijde kon trekken. Arie Huisman kwam als eerste aan de overkant. Daarna nog 2 dames naar de andere kant. Wij blijven aan deze kant wij zien jullie wel bij de brug zei Roel. Bij de brug staken we de weg over daar gingen we door een hek de landerijen in, een polderland (hooilanden) over een dijk waar we tussen de koeien liepen. In het landschap zag je overal poelen en ook kronkelde de oude Hunze door dit polderlandschap. We zagen hier verschillende rietganzen die we konden herkennen aan hun rode snavel. Ook zagen we hier de Nijlgans, altijd twee bij elkaar. Verderop op een aangrenzend bouwland zagen we wel 10 stuks gele kwikstaarten en de veldleeuwerik en de kieviet,een reiger kwam overvliegen. Als je dan weer naar rechts keek zagen we de rietgors aan een rietstengel. Verder over de dijk kwamen we weer bij de Hunze , we liepen langs de waterkant richting een gaslocatie. Roel vertelde nog even over zijn jachtgebied waar hij bv. op kraaien en ganzen jaagde. Kijk daar die boom aan de overzijde is geveld door een bever vertelde Roel, ik laat je zo nog wel wat sporen van de bever zien. We lopen door tot we bij een brug komen, een houten loopbrug voor voetgangers. Daar staken we de Hunze over richting Spijkerboor we volgden een stukje van de oude Hunze, er stonden bomen die allemaal aangevreten waren door de bever. Verderop nog wat sporen van de bever. In het water rechts van ons 8 jonge knobbelzwanen, toen we dichterbij kwamen vlogen ze op om verderop weer neer te strijken. Wat is dat voor een witte vogel, iedereen met een kijker richting de vogel, hij heeft een zwarte witte kop, de andere zegt hij heeft een kromme snavel, het is een kluut. En daar kwam de tweede aan vliegen. Aan de andere zijde zat een plevier in de modder te pikken. We liepen verder we gingen links het dijkje af richting het dorp. Op het kruispunt aangekomen bij café Keerpunt vertelde Roel nog even dat hier vroeger een wijk lag en op dit kruispunt een zwaaikom was waar de schepen draaiden. Vandaar de naam Keerpunt van het café. Tegen elf uur kwamen we weer bij Roel zijn woning aan. We moesten nog eerst even door de tuin van de overbuurman, een 8 vormige vijver rondom een aardewal met struiken al met al een kleine 3 hectare, prachtig. Toen nog even achter het huis van Roel kijken of de schildpadden er ook zaten in de zon. Ja hoor daar zaten ze. Nadat we mevrouw Bleeker hadden bedankt voor de koffie met krentenstoet en Roel voor zijn fantastische leerzame morgen zijn we weer richting huis vertrokken. Ieder die er niet bij was heeft een fantastische en mooie leerzame zondagmorgen gemist.
Harm
NATUURWANDELING 2010.
Zondag 18 april j.l. heeft onze traditionele natuurwandeling plaatsgevonden. Het
weer was ideaal. Heldere hemel, zonnig en 15 tot 20 graden.Om 07.30 uur was het
verzamelen geblazen bij het Verkeerspark aan de Haarweg in Assen.
Acht personen, waaronder onze beide gidsen Arie Huisman en Harm van der Veen,
Natuurwandeling 2010
gaven acte de presence. Voordat we aan de tocht begonnen, werden de deelnemers
aan een kennis-van-de-natuur-test onderworpen. Quizmaster Huisman noemde een
naam en de aanwezigen moesten dan raden of dit een vogel, plant, vlinder, dan wel
een paddestoel was. Ik geef een paar voorbeelden: Arie vroeg: “Wat is een veenmol”
“Een mol in het veen”, volgens een humorist. Mis. Een plant? “Nee, het is een aard-
krekel”, aldus Arie. Het wit bosvogeltje ? “Een vogel, natuurlijk”. “Fout “, zei Arie,
“het is een orchidee”. Wat is een soldaatje ? ” Die vind je in het leger”, grapte iemand.
“Een vlinder”, dacht een ander. Niet goed. ” Een soldaatje is zowel een kevertje, als
een orchidee”, legde Arie uit. Zo ging het nog even door.
Het doel van onze wandeling was het militair oefenterrein, gelegen tussen het
T.T.-cicuit, Laaghalen, Hooghalen, ten westen van de A28. Dit fraaie stuk natuur is
vrij toegankelijk en op de vroege zondagochtend zeer rustig.
Defensie heeft er een steile zandwal aangelegd, die zeer in trek is bij oeverzwaluwen.
Ze graven hierin gangen voor hun nestbouw. De behendige vliegers scheerden met
tientallen langs de wal. Een koppeltje wilde eenden ging verstoord op de wieken,
terwijl de tjiftjaf vauit een boomtop herhaaldelijk zij naam riep.
Een paar nijlganzen vlogen over.
De zwartkop werd gesignaleerd, evenals de zanglijster, die luidkeels zijn, uit 4 gelijke
strofen bestaande, zang etaleerde.
Op een stuk laagland zochten koolganzen en canadese ganzen naar voedsel.
Wat een rustgevende omgeving. Struiken en bossages werden afgewisseld met
drassig land en sloten met rietkragen..Een ideale plek voor de blauwborst en de
rietgors. We zagen ze beide. Een zilverreiger verhief zich langzaam op zijn wieken
en vloog met trage slag weg.
Op gepaste afstand werden onze bewegingen nauwlettend gadegeslagen door
een 12-tal reeen. Ze wilden hun ontbijt eigenlijk niet door ons laten verstoren, ze
gingen niet op de vlucht, maar voortdurend waren een paar ogen op ons gericht,
om bij de minste of geringste verdachte beweging weg te sprinten.
In een brede sloot met helder water fourageerden waterhoen en meerkoet on-
opvallend tussen rietstengels en andere waterplanten.
Een deel van het terrein is begroeid met dichte struiken, waarin vogels en andere
dieren een goede schuilplaats kunnen vinden en hier hoorden we een geluid, dat
ons aan een krekel deed denken, maar een passerende ” hardloper”, die bij ons
informeerde, of we nog iets bizonders gezien hadden, vertelde, dat dit geluid de
zang van de snor was, een klein onopvallend vogeltje.
Natuurlijk zagen we naast de kraai, houtduif, vlaamse gaai en kievit, ook de boom-
pieper, die vanuit een boomtop, luid twinkelierend, met gespreide vleugels, als
aan een parachute, langzaam naar de aarde zweefde.
Een leeuwerik besteeg luid zingend, de hemel. Een watersnip liet nog even ho-
ren waarom hij ook wel “hemelgeit” genoemd wordt. Tijdens zijn duikvlucht perst
er lucht tussen zijn staartpennen door en dit veroorzaakt een mekkerend geluid.
In de verte tussen het riet, langs een brede sloot, zat een knobbelzwaan op haar
nest. Op een afstand hield het mannetje de omgeving in de gaten, om bij onraad
in actie te komen en berg je dan maar.
Ondertussen waren we reeds enkele uren in het veld en naderden we weer ons
uitgangspunt. Een haas spitste zijn oren en nam het hazenpad.
Voldaan, de gidsen bedankend voor hun begeleiding en informatie, zochten we
onze auto weer op.
Andere jaren werd er onder het genot van een kop koffie, nog wat nagekeuveld,
maar, in de omgeving van het terrein waar we nu gelopen hadden, is het
moeilijk om een cafeetje te vinden, dat bereid is op zondagmorgen half elf zijn
deuren te openen.
Maar een lekker bakkie troost bij “moeder de vrouw”, liefdevol gezet, is ook
heel lekker.
Allard Noorman.